Het laatste concert van ons jubileumjaar ‘20 jaar SBH’ vond plaats op een stralende zondagmiddag. De zon die door het kleurrijke glas-in-beton van onze concert- en repetitieruimte scheen, bracht een heel feestelijke sfeer teweeg en bracht zowel de spelers als de bezoekers in een zonnig humeur.
De zaal vulde zich snel na het openen van de deuren en tot onze vreugde was onder de vele toeschouwers ook de pasbenoemde burgemeester mevr. Astrid Nienhof. Ook deze keer was er hard gerepeteerd om een heel gevarieerd programma te brengen. Dat hield voor sommigen in dat ze niet alleen voor het programma van het SBH ongekend snelle bewegingen moesten maken met de vingers maar ook nog voor één of soms zelfs meer ensembles stukken moesten (wilden) instuderen. Met nadruk op wilden, want het aantal groepen dat zich aangemeld had was zo groot dat de speeltijd beperkt moest worden tot 6 minuten! Ook enkele leden van de Teisterband, die haar eigen swingende programma had, waagden zich aan een extra optreden in een kleine samenstelling.
Het concert, onder leiding van onze vaste dirigent Leon Bosch, opende met delen uit het ballet Spartacus van Aram Khatchaturian: dans I en III . Tussen deze delen in speelde het orkest een Adagio om op adem te komen. Van onze Engelse collega’s leenden we een grappig stuk, geschreven door twee beroemde Beatles: Ticket to ride. De meeste geluidseffecten konden met onze eigen instrumenten gemaakt worden maar de aanschaf van een padvindersfluitje was onontkoombaar.
Vervolgens traden de diverse ensembles aan, in een min of meer gestroomlijnde volgorde. De muziek die ten gehore werd gebracht, was buitengewoon gevarieerd. Het zou te ver voeren om hier alle titels te noemen, maar componisten als Bach, Mozart, Shostakovich, Van Beethoven, Poulenc en Dvorak zeggen vast wel iets. Maar wat weet de gemiddelde luisteraar van Doppler, Kummer, Vlak, Broekhuis, of de Wizzard van Os en de Mirjambrunnen? Als u er niet bij was, dan betekent dat echt een gemiste kans, want dan had u het gehoord en nu geweten!
De Teisterband had nieuwe standaards met hun eigen logo, die zagen er heel professioneel uit. Onder leiding van Miklòs Fürst hadden zij het laatste woord, liever gezegd: de laatste noot. Jazzy muziek, een roze panter, de Blues maar ook Headliner en Always look on the bright side of life kwamen voorbij.
Dat laatste koste het publiek op deze zonnige middag geen enkele moeite. Er werd flink geklapt, er werd vrijwillig gegeven en de bolhoed van onze voorzitter raakte toch nog aardig vol, tot vreugde van de penningmeester. Het concert werd afgesloten met een gezellige borrel en een maaltijd met heerlijke stamppotten en daarna ging iedereen weer zijns weegs. Op naar het volgende concert: 10 juni!
