Op zondagmiddag 10 juni 2018 waren de deuren al vroeg geopend voor het concert Wereldstukken, dat mogelijk ons laatste of een-na-laatste concert in de Pinksterkerk zou worden. Een ploeg sterke mannen onder leiding van de orkestmanager had het juiste aantal stoelen tevoren al in de goede positie gezet, zodat het orkest om drie uur meteen aan de klankrepetitie kon beginnen om vast ‘op stoom’ te komen. Door het zonnige en warme weer kostte dat laatste geen enkele moeite, maar het veroorzaakte ook een lichte paniek onder de orkestleden: of er op zo’n mooie zomerse dag wel publiek zou komen?
Dat viel wel mee en het bleek een select gezelschap, wat vertaald moet worden als: het aantal toehoorders was niet groot, maar het waren wel onze allertrouwste fans. Voor hen liet het orkest, onder leiding van onze vaste dirigent Leon Bosch, zich van zijn beste kant zien.
Het programma bestond deze keer uit stukken die allemaal iets met een (verschillend) land te maken hadden. Het openingsstuk Mannin Veen, was van de hand van de Engelse componist Haydn Wood, een symfonisch gedicht over zijn geboorte-eiland Mann. Hij keerde steeds weer terug naar het eiland om er inspiratie op te doen voor nieuwe composities. In het verre verleden is dit stuk al eens uitgevoerd door het SBH bij een Concours voor blaasorkesten.
Dit stuk werd gevolgd door A Springtime Celebration, een compositie van Alfred Reed, die het speciaal had geschreven voor de Tenri High School Band, in Nara, Japan. Het stuk is een zeer energieke ode aan de lente, waarin alle instrumentengroepen een pittige rol krijgen toebedeeld. Hierdoor, en ook door het mooie weer liep de temperatuur flink op in de zaal. De korte pauze die volgde, was erg welkom.
Daarna ging het verder met een stuk van Giacomo Puccini, genaamd Preludio Synfonico. In dit stuk komen hartverscheurend mooie delen voor en het was voor de orkestleden heerlijk om dit te spelen. Een (nog levende) componist die veel schrijft voor blazers is Jacob de Haan en van zijn hand stond er Ross Roy op het programma. Omdat het zo is toegeschreven naar blaasorkesten, met variaties en interacties van de instrumentengroepen is het een populair stuk voor veel orkesten.
Een ware verrassing voor ons publiek was het laatste nummer Im Weissen Rössl, bekend als een operette, een ‘Singspiel’ zoals op de partituur staat. De hoofdcomponist is Ralph Benatzky en in het stuk komen ook composities voor van Robert Stolz en Richard Gilbert. Een arrangement voor een blaasorkest is gemaakt door Stefan Schwalgin en de bekende liedjes werden door het orkest met enige Oostenrijkse zwier de zaal in geblazen. De dirigent kreeg een mooie bos bloemen en daarna spoedden de aanwezigen zich naar beneden voor een koel drankje.
Wereldstukken was een mooi concert waar met veel enthousiasme voor is gerepeteerd, o.a. met onze invaldirigent Rolf Hoogenboom. Naar verluidt kunnen we het volgende concert op 1 december toch nog op onze oude stek spelen, maar dan??? de verre toekomst is enigszins in nevelen gehuld.