Onze dirigent, Leon Bosch, staat in 2019 al tien jaar voor het Symfonisch Blaasorkest Heemstede en leidt de orkestleden met vaste hand door de moeiijkste passages. Het concert van zondagmiddag 24 november kreeg een feestelijk tintje door de zon die door de veelkleurige ramen naar binnen scheen, verder door de bijna volle zaal maar ook

door het programma, dat ongewone en moeilijke maar tegelijk ook heel mooie composities bevatte. Het was wel treffend dat de dirigent deze keer had besloten om juist nu de baton thuis te laten (in zijn befaamde koffertje) en gewoon met zijn handen te dirigeren. Het orkest is wel wat van hem gewend na tien jaar en deed alsof het business as usual was. Delen uit de musical Tintin (= Frans voor Kuifje) van de Belgische componist Dirk Brossé leidden het concet in. Een compositie van Johan de Meij naar aanleiding van het boek The Lord of the Rings, door Tolkien was het volgende stuk: duidelijke marsmuziek, waarin de welbekende ‘hobbits’ aan bod kwamen. Bij Perthshire Majesty, door Samuel Hazo, kon men zich in de Schotse hooglanden wanen, dankzij een prachtige solo op altsaxofoon die sterk deed denken aan weemoedige doedelzakmuziek. Componist Steven Reineke, oorspronkelijk trompettist, beschreef in een symfonie de Zwitserse berg Pilatus en zijn drakenbewoners. Alsof het geluid van donderslagen in het vorige stuk nog niet genoeg was geweest stortte het orkest zich nu vol overgave op Tiger Rag, een oude jazz compositie uit 1917, ontelbare malen gespeeld door Louis Armstrong maar nu gespeeld door 60 orkestleden met hun diverse blaasinstrumenten. Geen wonder dat de toehoorders enigszins beduusd waren door zoveel muzikaal geweld, ook al omdat de zaal nog steeds heel erg ‘hard’ klonk, ondanks aanpassingen. Het publiek kon weer wat bijkomen tijdens de klanken van delen uit de musical Les Misérables. Veel mensen herkenden de melodie van ‘I had a dream’ in het verleden zo prachtig vertolkt door zangeres Susan Boyle. Natuurlijk werd de dirigent in het zonnetje gezet door de voorzitter Emile Cossee. Hij kreeg lovende woorden, bloemen en wijn. Maar de grootste verrassing voor hem was een boek, waarin de flyers stonden van alle SBH concerten die hij in de afgelopen tien jaar heeft gedirigeerd, plus vele bijdragen van de orkestleden: anecdotes, grapjes, foto’s of herinneringen. Tot slot bleven veel toehoorders nog even een glaasje drinken.

Privacy Verklaring SBH

Privacy Verklaring van het SBH